Vojo Dimitrijević

Vojo Dimitrijević (1910-1980)

 

 

Vojislav Vojo Dimitrijević (Sarajevo, 20. maj 1910 — Sarajevo, 12. avgust 1980) je bio jedan od najznačajnijih slikara sa teritorije Bosne i Hercegovine i osnivač moderne umetnosti u BiH.

 

Vojo Dimitrijević je rođen u Sarajevu, gdje je završio osnovno i srednje obrazovanje. Tokom srednje škole, Dimitrijević je pokazao izniman talenat za slikarstvo, pa je učestvujući na izložbi đaćkih radova u Pragu i osvajajući prvu nagradu, definisao svoj životni put. Nakon završetka gimnazije, odlazi u Beograd gde je studirao slikarstvo u Kraljevskoj umetničkoj školi u Beogradu. Nakon toga kao mlad i perspektivan slikar, dobija mogućnost da u Parizu provede godinu dana na usavršavanju. Dolaskom u Pariz, mentor mu je bio poznati francuski slikar Andre Lot. Prva samostalna izložba Voje Dimitrijevića je bila 1933. godine u Beogradu. Tih godina, Dimitrijević se u svojim djelima bazirao na socijalnu tematike.

 

Dimitrijevićeve slike, su nastajale pod uticajem raznih slikarskih pravaca. Između ostalog pravci koji su imali uticaj na Dimitrijevićev rad su: fovizam, nadrealizam i ekspresionizam, au poznom periodu i apstraktno slikarstvo, ali u mnogim delima ostaje veran realizmu. Njegov umjetnički izražaj razvijao se od socijalno angažovanog slikarstva, preko geometrijske apstrakcije, pa sve do konceptualnih slikarskih praksi. Već kao formiran umetnik, koji je iza sebe imao uspešne izložbe, a pred sobom svietlu budućnost, sa dvadeset osam godine ponovo odlazi u Pariz, gde pod uticajem Građanskog rata i Pikasovog rada, stvara jedno od svojih najznačajnijih dela, Španija, 1937. U isto vrijeme nastaje i jednako poznato delo Sećanje na moju zemlju Bosnu. U Parizu se zadržao dvije godine, i sa novostečenim umećem i znanjem, vraća se u svoj grad gdje polovinom 1939. godine s kolegama i istomišljenicima osniva Umjetničko društvo Kolegijum Artistikum. Godine 1939. građani Sarajeva su imali priliku da pogledaju prvu samostalnu izložbu Voje Dimitrijevića, najznačajnijeg slikara ovog grada.

 

Učestvovao je i u Drugom svjetskom ratu, kada radi na propagandnim projektima. U prvim godinama nakon rata, Vojo slika teme rata i posleratne obnove, te osniva prvu Umjetničku školu i Udruženje likovnih umjetnika. Više puta je biran za predsjednika Udruženja likovnih umjetnika BiH, a postao je i član Akademije nauka i umjetnosti BiH. Nakon završetka Drugog svjetskog rata, najznačajniji projekti Voje Dimitrijevića, koji su obilježili kako njegov rad, tako i sam grad Sarajevo su velika kompozicija za spomen sobu Mladoj Bosni, kao i model za stope Gavrila Principa, koje će biti utisnute u betonu kao spomenik Sarajevskom atentatu, te velike kompozicije u kafani Park i u Fabrici duvana Sarajevo. U godinama nakon rata nastaju i dela Sarajevo u kiši i Jablanovi, kao i njegove velike kompozicije Katastrofa i Život.

Emanuel Maša Muanović

Emanuel Maša Muanović (1880-1944)

O autoru:
 
Emanuel Maša Muanović je rođen u Karlovcima 1880. godine. Studirao je slikarstvo u Minhenu i Petrogradu. Bio je i učenik Kirila Kutlika čija je inicijativa za osnivanje Srpske crtačke i slikarske škole u Beogradu 1895. godine, postala temelj razvoja umetničkih škola u Srbiji. Njegova škola je bila prva škola na našim prostorima sa redovnim upisom učenika. Polaznici Kutlikove škole posle završenih studija u Minhenu, Pragu ili Parizu pored Emanuela Muanovića bili su i Kosta Milićević, Nadežda Petrović, Borivoje Stevanović, Dragomir Glišić, Ljubomir Ivanović i drugi. Posle smrti Kirila Kutlika celokupni inventar njegove umetničke škole preuzeo je Rista Vukanović i zajedno sa svojom ženom Betom Vukanović, i od aprila 1900. Godine organizuje u njoj nastavu na modernoj osnovi. Jedan od polaznika njegove škole bio je i Emanuel Muanović. Iz te škole razvila se kasnije Beogradska umetnička škola.
 
 

Danica Antić

Danica Antić (1910-1989)

Prelja 

Ulje na kartonu, 100×70 cm.
Oko 1947.

Slika se pojavljuje u dokumentarnoj emisiji:

„Iz ateljea Beogradskih slikara“

Danica Antić

RTB (Radio televizija Beograd) 1979..

 

 

 
Danica Antić (Beograd, 20. oktobar 1910 — Beograd, 14. januar 1989) bila je srpska slikarka kolorista, koja je svrstana između impresionizma i fovizma. Bila je član slikarske grupe „Desetoro“.
 
Danica Antić je rođena u Beogradu, 20. oktobra 1910. godine gde je završila osvovnu školu i gimnaziju. Od početka svog likovnog školovanja imala je za profesore naše najbolje slikare. U Drugoj ženskoj gimnaziji „Kraljica Natalija” joj je profesor bila Zora Petrović, a od 1931–1934. usavršava se u privatnoj školi našeg velikog slikara Jovana Bijelića. Studije slikarstva nastavlja na Akademiji likovne umetnosti u Beogradu, a 1938. godine prekida studije u Beogradu i odlazi u Pariz na likovne studije. Tamo provodi dve godine da bi se po izbijanju Drugog svetskog rata vratila u zemlju.
 
U toku rata se priključuje NOB-u i rat završava kao crtač u štabu propagandnog odeljenja Prve armije na Sremskom frontu. Po oslobođenju nastavlja studije likovne umetnosti na Akademiji likovne umetnosti u Beogradu u klasi profesora Nedeljka Gvozdenovića.
 
U periodu od 1952. do 1962. godine, radi kao likovni pedagog a posle 1962. pa do svoje smrti stvara kao slobodni umetnik. U toku svog rada imala je studijska putovanja po Francuskoj, Italiji, Švajcarskoj, Grčkoj, Turskoj, Engleskoj, Škotskoj i Alžiru.
 
Dela Danice Antić se čuvaju u javnim zbirkama: Narodnom muzeju i Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, Spomen zbirci Pavla Beljanskog i Poklon zbirci Rajka Mamuzića u Novom Sadu ali i drugim muzejima i privatnim kolekcijama.
 
Umrla je u Beogradu 14. januara 1989. godine.
 
Slikarska grupa „Desetoro“ je zajednički izlagala 1940. godine u Beogradu i Zagrebu. Grupu su sačinjavali: Danica Antić, Borivoj Grujić, Nikola Graovac, Dušan Vlajić, Milivoj Nikolajević, Jurica Ribar, Ljubica Sokić, Stojan Trumić, Aleksa Čelebonović i Bogdan Šuput.[1] Iako po svom sastavu heterogena, grupa se sastojala od 2 žene i 8 muškaraca, bilo je tu akademskih slikara, intelektualaca sa fakultetskim obrazovanjem, ali i slikara po vokaciji, pripadali su raznim društvenim slojevima od radništva do buržoazije. Zajedničko ovoj grupi je bilo to što su svi bili slikari i đaci Jovana Bijelića. Neki od ovih umetnika su stradali u Drugom svetskom ratu, a oni koji su preživeli bili su značajni likovni stvaraoci u posleratnom periodu.
 
 
 

M

M
Đoko Mazalić (1888—1975)
Zdravko Mandić (1935-2012)
Srđan Đile Marković (1959)
Saša Marjanović (1976)
Mario Maskareli (1918—1996)
Danica Masniković
Milić od Mačve (1934—2000)
Kosta Miličević (1877—1920)
Đorđe Milovanović (1850—1919)
Milan Milovanović (1876—1946)
Mihailo Milovanović (1879—1941)
Nikola Mihajlović (1885—1942)
Milorad Bata Mihailović (1923—2011)
Radenko Mišević (1920—1995)
Marklen Mosijenko (1928)
Marko Murat (1864—1944)
Đorđe Mihajlović (1875—1919)
Nikola Milojević (1865—1942)

Danica Antić

Danica Antić (1916—1989)

Prelja

ulje na kartonu

100 x 70cm

1947.

Svi elementi stila izvedenog iz duga poetskog realizma prožetog vrlo umerenim ekspresionizmom, tačan crtež, živ rad četkicom, koloristički skladovi, pikturalna zasićenost,  način modelovanja i materijalizacije, obrađen motiv i uspešno sugerisan lik i karakter portretisane upućuje na zaključak da je ovaj rad nastao oko 1947. godine.

 

Davud Turković

Davud Turković (1995-)

Petar Putić

Petar Putić (1949-)

 

Slikar rodjen u Vojvodini, nadomak Panceva u Banatskom Brestovcu 22.IV.1949 god.Pohadjao je likovnu akademiju u Beogradu, Ljubljani, Frankfurtu.Sada zivi i stvara u Pancevu.Slik